Polivinil klorür, İngilizce PVC (Polivinil klorür), vinil klorür monomeri (VCM) peroksit, azot bileşikleri ve diğer tetikleyicilerdir; Ya da ışık ve ısı etkisi altında serbest radikal polimerizasyon reaksiyonu mekanizması ile polimerize edilen polimerler. Vinil klorid monopolimer ve vinil klorid kopolimer genellikle vinil klorid reçine olarak adlandırılır.
PVC, biçimsiz yapının beyaz tozu, daha küçük bir biçim, nisbi yoğunluk 1.4 civarında, camlaşma sıcaklığı 77 ~ 90 ℃, 170 ℃ civarında parçalanmaya başlar [1], ışık ve ısı için kötü bir istikrar, 100 ℃ üzerinde veya uzun süre güneş ışığına maruz kalma, parçalanacak ve hidrojen klorür üretecek ve daha fazla otomatik olarak kataliz parçalanır, renk değişikliğine neden olur, fiziksel ve mekanik özellikler de hızlı bir şekilde düşer, gerçek uygulamada ısı ve ışığın istikrarını artırmak için stabilizatör eklenmelidir.
Endüstriyel üretilen PVC moleküler ağırlığı genellikle 50.000 ila 110.000 aralığında, daha büyük bir çoklu dağılıma özelliğine sahiptir ve moleküler ağırlığı polimer sıcaklığının azalmasıyla birlikte artmaktadır; Sabit erime noktası yoktur, 80 ~ 85 ℃ yumuşatmaya başlar, 130 ℃ yapışkanlığa dönüşür ve 160 ~ 180 ℃ yapışkanlığa dönüşür; Daha iyi mekanik özelliklere sahiptir, gerilme dayanımı 60MPa civarında, darbe dayanımı 5 ~ 10kJ / m2; Mükemmel dielektrik özelliklere sahiptir.
PVC, dünyanın en çok üretilen plastiğiydi ve çok yaygın olarak kullanılıyordu. İnşaat malzemeleri, endüstriyel ürünler, günlük malzemeler, zemin deri, zemin tuğlaları, yapay deri, borular, tel ve kablolar, ambalaj filmleri, şişeler, köpük malzemeler, sızdırmazlık malzemeleri, lifler ve benzeri alanlarda geniş bir şekilde kullanılmaktadır.